Eigenlijk is juni de rozenmaand. In juni bloeien de rozen uitbundig en zelfbewust - wetend dat ze de koningin der bloemen zijn. In juli zijn de struiken weer leeg en wiegen de kale stengels doelloos in de wind. In de nazomer verzamelen de laatste sappen zich om plots, na een paar zonnedagen, te verrassen met een tweede bloei - aarzelend en minder uitbundig. Met deze tweede bloei in augustus ben je misschien wel blijer - het is een onverwacht cadeautje ...
Volgens de Petit dictionnaire des symboles (foto boven) is de roos het symbool van vruchtbaarheid, stilte, discretie en - natuurlijk - van de liefde ...
Is er een bloem die meer schilders en dichters geinspireerd heeft dan de roos? Bijvoorbeeld Claude Monet bij het schilderen van Camille Monet et l'enfant dans le jardin. En bij de weemoed van de nazomer past het prachtige gedicht Dien avond en die rooze van Guido Gezelle.
Dien avond en die rooze
'k Heb menig uur bij u
gesleten en genoten,
en nooit en heeft een uur met u
me een enklen stond verdroten.
'k Heb menig menig blom voor u
gelezen en geschonken,
en, lijk een bie, met u, met u
er honing uit gedronken;
maar nooit een uur zoo lief met u,
zoo lang zij duren koste;
maar nooit een uur zoo droef om u,
wanneer ik scheiden moste,
als het uur wanneer ik dicht bij u,
dien avond, neêrgezeten,
u spreken hoorde en sprak tot u
wat onze zielen weten.
Noch nooit een blom zoo schoon, van u
gezocht, geplukt, gelezen,
als die dien avond blonk op u,
en mocht de mijne wezen !
Ofschoon, zoo wel voor mij als u,
—wie zal dit kwaad genezen ?—
een uur bij mij, een uur bij u
niet lang een uur mag wezen;
ofschoon voor mij, ofschoon voor u,
zoo lief en uitgelezen,
die rooze, al was 't een roos van u,
niet lang een roos mocht wezen,
toch lang bewaart, dit zeg ik u,
't en ware ik 't al verloze,
mijn hert drie dierbre beelden: u
dien avond — en — die roze!
